پروانه ی بیقرار را می مانی             شبهای پر از شرار را می مانی
من کوه شکیبایی و تنهایی و غم      تو قصه ی انتظار را می مانی 

ای بر لب آیینه تبسم برگرد          بر ساحل رودها ترنم برگرد
ای راز شگفت خلقت آدم هان      سوگند به آیه های گندم برگرد
ای غربت کاظمین و تندیس نجف   اسطوره ی توس و قصه ی قم برگرد
گفتند غروب جمعه ای می آیی     ای روشنی دیده ی مردم برگرد
آب از سرمان گذشت اما بکنیم     بر خاک کف پات تیمم برگرد
یک سفره غزل نذر تو کردم مولا     انعام سه بار بی تکلم برگرد
خشکید زلال آشنایی دل شد      دریای سیاه پر تلاطم برگرد

ای قصه ی انتظار بر میگردی؟                    تشویش مرا قرار برمی گردی؟
ای سبز پر از حضور سرما سخت است         ای غایب من بهار بر می گردی؟
تفسیر وراثتی امام گل ها                        ای آیه ی ماندگار برمی گردی ؟
در خواب تو را سوار بر مه دیدم                   ای شاهد تکسوار بر می گردی ؟
من چشم به راه یک ظهور سبزم                کی از بر آن نگار برمی گردی ؟
ای ساکن ابرهای نرگس باور                     می دانم از آن دیار برمی گردی

از چهره اش وقتی نقاب افتاد          بیچاره دل در پیچ و تاب افتاد
من ماندم و یک دل پر از اندوه          وقتی که آب از آسیاب افتاد

با تو از درد راه می گویم
از شب سرد راه میگویم
ازسواری که میرسدفردا
خسته ازگرد راه میگویم
منهم این راه رفته ام اینک
از رهاورد راه می گویم
زین سپس داستان دزدماه
با جوانمرد راه می گویم
رفته ام پابپای راهی سخت
با تو از درد راه می گویم